Je leest het goed. Het is mooi geweest. Ik ben er even helemaal klaar mee. Eigenlijk was ik er al wel eerder mee klaar, maar die knoop doorhakken….dat moment is nu pas gekomen. Soms hebben dingen tijd nodig. Dat moment is gekomen. Ik ga er mee stoppen.

Eerder schreef ik over onze kinderwens, in de blog Babyproof bedrijf zonder baby. Ook schreef ik over de  bijwerkingen van de medicatie en wat dit me brengt: Extreme vermoeidheid zorgt voor focus in mijn bedrijf  Ik kijk altijd graag naar het positieve: wat kan ik uit een situatie halen. Maar soms is het genoeg en dat moment is gekomen.

Vakanties waren geen vakanties

Om je er een beetje beeld bij te geven: mijn afgelopen drie vakanties zijn eigenlijk soort van ‘verpest’ omdat ik vooral op bed gelegen heb. In de zomer heb ik een maand vrij genomen om tot rust te komen, ik lag het grotendeel op bed en op de bank. In het najaar gingen we met de familie naar Griekenland, net in een medicatiereeks dus was ik er, maar eigenlijk ook niet. En dit voorjaar op skivakantie  naar Tsjechië heb ik mezelf steeds ‘af moeten sluiten’ omdat het gauw teveel was en ik weer uit moest rusten. Niet bepaald leuk en gezellig, zoals je een vakantie zou zien.

Levensvreugde aan gort voor nieuw leven

Nu ben ik een behoorlijke doorzetter, dat brengt me heel veel. Maar dat houdt ook in dat ik best een lange adem heb voor dit soort dingen en maar vol blijf houden. Afgelopen maanden heb ik mezelf afgevraagd wat ik mezelf aan het aandoen was. Eigenlijk is mijn eigen levensvreugde aan gort aan het gaan voor nieuw leven. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Ik steeds maar weer stappen terug zetten en mijn man op dubbele touren draaien. Op een gegeven moment is het genoeg.

Ik sla een maand over

Eind februari zou ik weer ‘moeten’ beginnen met de nieuwe kuur maar als ik dat zou doen, zou ik op mijn eigen event Online Ondernemen & Social Media tussendoor een dutje moeten doen én überhaupt ook moeite moeten doen om mijn ogen open te kunnen houden. Ik dacht: dat gaan we dus niet doen! Ik wil er van kunnen genieten én vooral de deelnemers dat kunnen geven wat ze nodig hebben en wat ze van mij verwachten. Dus hoppa: ik sla een maand over.

Of gewoon stoppen

Daarna ben ik eigenlijk niet meer begonnen. Even een pauze. Of we stoppen er helemaal mee. Ik weet het niet. Voor nu voelt het als het laatste: het is goed zo. Bedoel hiermee niet dat ik geen kinderen wil, maar dat ik niet meer per se zo’n ziekenhuistraject zou willen om die droom te kunnen realiseren. Ik heb nog steeds de hoop en vooral het vertrouwen dat het wel gaat komen. Fijn om het even wat meer los te laten, weer tot mezelf te komen en tot elkaar.

Lekker nestelen

Ja, en nu is het corona-tijd. Ik moet zeggen: het voelt voor ons wel als een cadeau’tje dat we zoveel samen thuis zijn. We zijn lekker in de tuin bezig en in huis aan het klussen. We wonen nu inmiddels drie en een half jaar op onze oude zorginstelling , maar er moet nog zoveel gebeuren. Heerlijk om zo lekker, samen met de vogeltjes, te bouwen aan ons nest. En wie weet mogen wij een van de gelukkige stellen zijn die een Corona-baby krijgen. We gaan het zien. 😉

P.s. Leuk om even te delen. Wij hebben samen altijd een jaarthema en voor 2020 is dat: Huisje, boompje, baby. Dat met dat huisje en het boompje komt wel goed met dat geklus binnen en buiten. Zou helemaal geweldig zijn als die baby er eind van het jaar ook nog ergens achter aan komt. 🙂 #weduimen