Mijn man en ik zijn inmiddels al 6 jaar bezig met zwanger worden, maar tot op de dag van vandaag is dat nog niet gelukt. Ondanks dat hebben we er beide veel vertrouwen in dat het nog gaat komen. Dit komt vooral omdat we ons zielskindje voelen en er contact mee kunnen maken. Hoewel het spannend is om het zo te zeggen, want ja…je weet maar nooit, voelt het aan alle kanten dat het bijna zover is. In deze blog deel ik hoe ik hier bij kom en deel ik een paar bijzondere ervaringen in de afgelopen jaren.

Zwanger worden

Al bijna 6 jaar zijn we inmiddels bezig met zwanger worden. Na het eerste jaar was het ‘even’ raak. Ik had een onregelmatige cyclus en kreeg opeens wat klachten. Deed een test en bleek zo 7 weken zwanger te zijn. Voordat ik het echt zelf kon geloven, liep het helaas uit op een miskraam. Ik ontdekte het op een vrijdag en op maandag was het helemaal mis. Ik kreeg een bloeding, belde mijn zus op of ze mee wilde naar de verloskundige en daar werd bevestigd dat er helaas inderdaad sprake was van een miskraam. Ik reageerde heel nuchter. Jammer. Volgende keer beter. Tot ik buiten stond, een knuffel kreeg van mijn zus en de boodschap echt even binnen liet.

Spiritueel therapeut

Ik denk een jaar erna, kwam ik in contact met een spirituele dame. Daar was ik erg nieuwsgierig naar. Zelf had ik toen ik jong was ook wel eens wat gevoeld, maar verder kon ik daar eigenlijk niets mee toen. Het was voor mij fijn om af en toe een oefening met haar te doen, vragen te stellen, van haar te leren en gesprekken te hebben. In een van deze gesprekken deelde ik dat ik een kinderwens had en dat het maar niet echt wilde lukken om zwanger te worden. Nieuwsgierig wat zij daar op zou antwoorden. Ze maakte contact met mijn baarmoeder en gaf aan dat daar niets in de weg stond. Fijn om te horen en volle goede moed weer vooruit.

Gezondheidsissues

In de jaren die volgden gebeurde er van alles. Ik ging naar de huisarts om toch eens te checken of het allemaal wel goed was, want het duurde nu wel heel lang. Kwam zo in het ziekenhuis terecht. Ontdekte dat mijn schildklier eigenlijk wat te traag was. Ik ontdekte via DNA onderzoek dat ik niet goed kan methyleren (lees helemaal onderaan voor uitleg) waardoor ik vitamine b6 stapeling kreeg en de b11 folaat omzetting dus ook niet lekker gaat. Ondertussen probeerde ik zwanger te worden met behulp van het ziekenhuis. Hormonen slikken om een eisprong op te wekken en dat soort stuff. De lol ging van mijn eigen leven en we besloten na zo’n 3/4 behandelingen te stoppen. Hierover lees je meer in: Ik ga stoppen met het fertiliteitstraject.

Zielskindje

Ondertussen, ook gedurende het ziekenhuistraject, deden we verschillende dingen om ons kindje welkom te laten voelen. We hadden er al ruimte voor in ons leven gecreëerd, maar maakten ook letterlijk een kamer ‘klaar’. We visualiseerden hoe het zou zijn als het kindje er was. Kochten kleertjes om dit nog meer te prikkelen. Lazen boeken over ‘Zielskinderen” en hoe dat allemaal werkt. Dat boek is echt super waardevol trouwens. Niet alleen voor als je zwanger wil worden maar ook als je net als mij een miskraam hebt gehad. Of misschien wel meerdere. Het helpt om meer inzicht te krijgen in het ‘waarom’ en te begrijpen waarom een zielskindje zich terug kan trekken. Maar ook bijvoorbeeld waarom het langer kan duren om zwanger te worden.

Haha, dat ga ik niet dragen!

In het bovengenoemde boek stond ook een meditatie en een ceremonie beschreven. Hoewel ik eerder de dingentjes meer alleen deed, stond Jeroen er ook voor open om dit samen te doen. Zoals eerder genoemd had ik al kleertjes gekocht om zelf elke dag herinnert te worden aan onze wens. Ik had een snoezig pakje gekocht van de Hema. Echt voor een meisje. We hadden namelijk alleen nog maar een meisjesnaam, dus daar gingen we een beetje vanuit. Tot ik met Jeroen een soort ceremonie deed om ons kindje welkom te heten, contact te maken en eigenlijk heel duidelijk hoorde: Ja, maar dat ga ik niet dragen! Dat is veel te meisjesachtig! Het was zo duidelijk. Uiteraard ging mijn hoofd er direct overheen: ja je bent gek joh, je hoort dingen die er niet zijn. Maar why zou ik dit verzinnen? Ik was er zelf niet eens opgekomen. Zo’n bijzondere ervaring.

Jullie zielskindje staat te trappelen

In deze periode zal het ook geweest zijn dat ik weer naar die spirituele dame ging. Het was inmiddels al wel weer een jaar geleden. Ik voelde het kindje duidelijk om me heen. Dit keer besloot ik samen met Jeroen heen te gaan en te vragen: wat hebben we nog te doen om ons kindje te mogen verwelkomen? Zijn er bepaalde lessen die we moeten leren? Ze zei eigenlijk direct: “Ik begrijp er niets van, jullie kindje staat te trappelen om bij jullie te komen, het schreeuwt haast om een lichaam”. Beide zaten we daar met kippenvel. “Jullie kindje staat de hele tijd al achter Jeroen. Het komt over als een jongentje. Een mannelijke energie. Maar dat kan bijvoorbeeld ook zijn dat jullie zielskindje in vorige levens vaker een man is geweest dan een vrouw. Dus pin je er niet op vast, het kan nog steeds prima een meisje worden. Maar hou je daar niet te veel aan vast, want het kan alsnog prima een meisje worden met een wat mannelijke energie omdat ze in vorige levens vaker een man is geweest.” Je snapt vast dat onze oren weer klapperden. Helemaal omdat zij bevestigde wat wij al voelden.

Jeroen voelde ons zielskindje

In die periode voelde ik ons zielskindje al regelmatig om ons heen, in tegenstelling tot Jeroen die ons kindje nooit voelde. Meestal in de slaapkamer als ik lekker lag te rusten. Ik denk dat het kort na die afspraak was, die ik hierboven beschreven heb. Ik lag met Jeroen in bed en we vielen bijna in slaap. Of volgens mij lagen we zelfs ‘s nachts allebei een beetje wakker. Ik lag achter hem met mijn armen om hem heen en voelde dat ons kindje bij hem in zijn ‘holletje’ lag. Uit het niets vroeg ik hem: ‘wat ervaar jij nu?” zonder te delen wat ik voelde. Zegt hij: ‘dat ons kindje lekker bij ons ligt’ en wees precies dezelfde plek aan. Toen dacht ik echt, wattt??? Soms dacht ik namelijk wel dat mijn hoofd het verzon. Het is zo’n dunne lijn van hoe je dingen doorkrijgt en het lijkt ook vaak op je eigen gedachtes. Dus dit vond ik echt magic. What the f*ck, hij voelde het ook! Echt nog steeds denk ik: wat bizar. We waren helemaal niet aan het praten. Het was al uren stil. Ik stel de vraag en hij zegt dit?!

Bijzondere ervaringen

Zo zijn er tussendoor nog kleine dingen voorgevallen. Gewoon tussen de dagelijkse dingentjes door. Dat ik voel dat ons kindje om ons heen is, net als mijn opa die ik nooit gekend heb. Er komen zinnetjes door, ik zie ons kindje bij ons achter in de auto zitten. Dat soort dingen. Of dat docent van mijn opleiding tot Holistisch transformatie therapeut zegt dat ik binnen 2 jaar wel een kindje ga krijgen. Maar bijvoorbeeld ook onze hond Nacho, die te bizar op onze pad gekomen is. We hebben hem cadeau gekregen van vrienden die dachten dat het ons goed zou doen en werden uit veeeeel geïnteresseerden uitgekozen als zijn nieuwe baasje. Daarnaast was ik allergisch voor honden, beetje onhandig want ik kon niet testen met een hond in Spanje of ik op hem zou reageren. Maar dacht: hij komt zo naar ons ‘toe’ dat het vast goed zit. En inderdaad. Nergens last van. De spirituele therapeut vertelde destijds dat hij als teken van hoop op ons pad gekomen is. We voelden al heel duidelijk dat hij een connectie met ons kindje heeft. Zo bijzonder.

Eerst weer lol in mijn eigen leven

In mijn blog: Ik ga stoppen met het fertiliteitstraject! lees je dat het fertiliteitstraject alle lol uit mijn leven trok. Ik ervaarde dat ik zo toch echt geen nieuw leven kon geven, als ik zelf niet eens normaal kon leven. Ons kindje is er klaar voor, maar mijn lichaam niet. Inmiddels weer een tijd verder en nog steeds bezig met mijn eigen levensenergie en vreugde terugkrijgen. Stap voor stap gaat het wat beter. Een paar maanden geleden kreeg ik duidelijke een energie-upgrade zoals ik dat noem én zijn mijn schildklierwaarden ook eindelijk goed. Fijn. Op dat moment voel ik ook dat ik inmiddels echt weer lol in het leven heb. Ik kan weer dingen doen. Ik heb weer meer energie. Rustig aan weer eens sporten. Sociale afspraken heb ik écht energie voor, in plaats van alleen maar zin er in hebben. Fijn. <3

Te bizar dit!

Precies in deze periode gebeurde er iets bijzonders. Ik kreeg van een oud klasgenootje die ik jaren niet gesproken had een belletje die ik miste. Aangezien ik met hoofdpijn op bed lag, stuurde ze een whatsapp berichtje. Ze deelde dat ze iets moest vertellen maar niet wist of ik er voor open stond. Ik zei: kom maar op en ontving zo een helder bericht: “Misschien verwacht je het niet van mij maar ik krijg soms dingen door. Ik geloof dat alles al leeft en alles ook blijft wat er niet meer is. Leven is er al voordat het geboren wordt én iedereen die overlijdt is er ook nog steeds. Dus daarmee kun je eventueel communiceren als je er voor open staat ” oké helemaal mee eens dacht ik en was echt nieuwsgierig wat er nu zou komen.

Bericht van ons zielskindje

Ze vervolgde: “Nou heb ik vannacht een bericht ontvangen, van in mijn beleving jouw zoon. Maar die vertelde mij: zeg alsjeblieft dat er vertrouwen moet zijn en dat ik er al ben. Dat er geen blokkade hoeft te zijn vanuit spanning. Ergens heb je mogelijk een bepaalde angst waardoor hij er nog niet is. Maar hij is er wel want dat heeft hij laten zien. De boodschap is dus een bepaalde angst of vertrouwen in jezelf, in jullie of in je eigen lijf. Wat het is, weet je het beste zelf. Laat het los. Dat moet ik zeggen van jullie kindje. Het mannetje staat te trappelen om op deze wereld te komen”. Nou je begrijpt: volop geraakt en overal kippenvel. Hoe dan?!

Hoe duidelijk wil je het hebben

Dit berichtje gaf mij net dat laatste duwtje om volop in dat vertrouwen te zakken. Ik geloofde het direct. Als je even lekker nuchter wil denken: waarom zou iemand waar ik eigenlijk nooit contact mee heb, zo maar opeens zoiets sturen. Dit was heel duidelijk een manier die ons kindje gekozen heeft om er voor te zorgen dat ik zou geloven dat wat ik voel ‘echt’ is. En dat ik mag vertrouwen op mijn lijf, na alle gezondheidsavonturen die ik al beleefd heb afgelopen jaren. Dat er ruimte gecreëerd is voor nieuw leven, na het systemisch teruggeven van angst voor de dood (lees: Dees, ben jij bang voor de dood?) En dat ik ook overtuigingen als: mijn schildkierwaarden moeten precies goed zijn want dan kan ik pas zwanger worden…los kon laten. Alles kan. Alles is mogelijk. Je hoeft er alleen maar voor open te staan. Laat het los Dees.

Beide kregen we hetzelfde door!

Oké dan nog even eindigen met nog zo’n mooie ervaring. Het bericht via data oud klasgenootje ga net dat extra vertrouwen. Vanuit dat vertrouwen kon ik nog beter verbinden met ons kindje. Dus dacht ik: oké. We doen nog een test. Tja, blijf toch een nuchtere Groningse. ;-). Ik wil heel graag weten hoe je wil gaan heten <3. Geef me je naam duidelijk door. Nou dag erna kwam een naam in hoofdletters voorbij op Instagram. Drie keer onder elkaar. Ik had lol. Dit was duidelijk. Ik weet hoe je wil heten. Zei tegen Jeroen: ik hem ‘m hoor, maar ik ga hem niet zeggen. Jij staat er nu ook voor open. Vraag ook om zijn naam en we gaan het zien. Werkelijk waar. Twee nachten later. Jeroen wordt wakker en zegt: ik hem ook een naam doorgekregen. Again, te bizar. Precies dezelfde naam! En de grap: vijf jaar geleden bleken we die naam al opgeschreven te hebben op een lijstje die we al tijden niet meer bekeken hadden.

Diep vertrouwen dat het gaat komen

Verschillende mensen hebben door de jaren heen gevraagd naar mijn kinderwens. Hoe ben ik er onder? Ben je niet gewoon moe of burn-out van al die niet-zwanger-wordt-zorgen? Nee, dat is het niet. Vooral de laatste jaren, sinds ik zo duidelijk contact heb, voelt het voor mij heel steady. Ik ben niet verdrietig dat we nog geen kindje hebben. Wel lichtelijk ongeduldig want ik vind dat we zo langzamerhand wel aan de beurt zijn. ;-). Als je niet weet wat ik ervaren heb en dat zelf niet herkent is het denk ik lastig begrijpen dat mijn manier van hoe ik er in sta geen overlevingsstrategie is om er lekker rationeel mee om te gaan, maar dat het echt over een dieper weten gaat. Ik weet dat ik moeder ga worden. En misschien wordt het dus wel een jongentje. 😉 We gaan het zien. Ik kijk er naar uit en hoop gauw zwanger te worden. We’ll see. <3

Best spannend om dit zo te delen. Het voelt kwetsbaar. Toch ploppen dan gedachtes voorbij als: shit, straks lukt het niet en kom ik met mijn verhaal. Of: straks is het nu raak en denk iedereen dat ik dit met voorbedachte rade aan het schrijven ben. Haha. Tja, dat is het hoofd. Maar ik weet (lees: voel) beter. Wel even eerlijk: ik voel dat het heel dichtbij is dat ik dacht: hoppa gauw die blog eruit voordat het raak is. Dus lekker duimen deze zomer voor ons oké? <3 Heel benieuwd of jij wel eens zoiets hebt ervaren. Leuk als je dit met mij wil delen. Mag ook in een privé bericht als je dat prettiger vindt.